Σημαντικό πλήγμα για την ελληνική βιομηχανία αποτελεί ο τερματισμός της παραγωγικής διαδικασίας από σήμερα στα εργοστάσια της ιστορικής Pitsos αλλά και της χημικής βιομηχανίας Pipelife Hellas. Και δεν είναι μόνο ο άμεσος αντίκτυπος των 273 χαμένων θέσεων εργασίας, των 200 «τελευταίων» στην κάποτε κραταιά Pitsos και των 73 στο εργοστάσιο της Pipelife στη Θήβα, αλλά κυρίως ο συμβολισμός της κίνησης των δύο πολυεθνικών που ανήκουν οι εταιρείες. Τα «λουκέτα» έρχονται σε μία εποχή που επιχειρείται η στροφή της οικονομίας μας προς τη Βιομηχανία, όπως εξάλλου θα διαφανεί και στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης που θα παρουσιαστεί σήμερα απ’ την κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση οι μηχανές στα δύο εργοστάσια αναμένεται να σιγήσουν σήμερα και να γίνουν οι τελευταίες «εκκαθαρίσεις» στο πλαίσιο της απόφασης των δύο εταιρειών, της γερμανικής BSH και της Pipelife International μέλος του ομίλου Wienerberger, να διατηρήσουν αμιγώς εμπορική παρουσία στη χώρα μας μεταφέροντας την παραγωγή στα εργοστάσια που διατηρούν σε όμορες χώρες.
Μία απόφαση η οποία δεν έχει ανατραπεί παρά τις δυναμικές απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Pipelife στη Θήβα ή τις εκκλήσεις των αντίστοιχων της Pitsos μαζί και των Σωματείων για «λύση έστω την ύστατη στιγμή», όπως ανέφερε και η τελευταία επιστολή τους με αποδέκτη τον πρωθυπουργό.
«Χαραμάδα ελπίδας» απ’ την πρόταση της Πυραμίς...
...
Το αρχικό πλάνο του εργοστασίου προέβλεπε παύση εργασιών στο τέλος του 2018 με την παραγωγή να μεταφέρεται σε εργοστάσια που διατηρεί ο Γερμανικός όμιλος σε άλλες χώρες. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι λίγα χρόνια πριν, το 2012, η Γερμανική μητρική, προχώρησε σε αγορά ενός μεγάλου οικοπέδου στην περιοχή της Ελευσίνας με σκοπό τη δημιουργία ενός μεγάλου εργοστασίου, ώστε να μεταφέρει τη γραμμή παραγωγής στην Ελλάδα. Κάτι, ωστόσο που μπλόκαρε η τοπική αυτοδιοίκηση παρά την αρχική θετική εισήγηση, αναγκάζοντας τελικά την BSH που ξεκινούσε ένα μεγάλο πλάνο αναδιάρθρωσης εκείνη την εποχή να αποφασίσει τη δημιουργία νέων γραμμών παραγωγής στην Πολωνία αλλά και στην Τουρκία, αποχωρώντας τελικά σταδιακά από την Ελλάδα.
ΣΧΟΛΙΟ: Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποβιομηχάνισης της χώρας, που ξεκίνησε τo 1974 με τον "εθνάρχη" και κορυφώθηκε στη συνέχεια με τον "λαοπρόβλητο". Η χώρα μας είναι καλή μόνο για εμπορικούς σκοπούς- να μας τα παίρνουν δηλαδή- όχι όμως για παραγωγή/ αυτή οδεύει προς Τουρκία μεριά. Κι αυτό με αποφάσεις των ευρωπαϊκών- γερμανικών εταιρειών, αλλά και με αποφάσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, που σύμφωνα με το δημοσίευμα μπλόκαρε το έργο για τους δικούς της λόγους. Ταυτόχρονα η πολιτική ηγεσία και ο αρμόδιος υπουργός ανάπτυξης αδρανεί και αδυνατεί να κρατήσει μια επιχείρηση στον τόπο της/ μας.
