Άρθρο του Γιάννη Μαρίνου από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ που δημοσιεύθηκε στις 16/12/2012
Παρ' όλες τις διορθώσεις που προκάλεσε η
θυελλώδης αντίδραση στην υπερφορολόγηση των πολύτεκνων οικογενειών, το
πλήγμα παρέμεινε, έστω και λιγότερο επώδυνο. Το προκύπτον μήνυμα από
πλευράς κυβέρνησης, έστω κι αν δεν το θέλησε, είναι «μην κάνετε πολλά
παιδιά». Και επιβεβαιώθηκε με τη για πρώτη φορά(;) χορήγηση ενός μικρού
έστω επιδόματος στις οικογένειες με ένα παιδί. Εκλείπει συνεπώς και το
κίνητρο για περισσότερα παιδιά που ίσχυε ως σήμερα από τη μη στήριξη των
οικογενειών με ένα παιδί. Διότι, αν ένα ζευγάρι έχει μόνο ένα, συντελεί
αναλογικά σε μείωση του πληθυσμού της χώρας κατά 50%, αφού δύο άτομα
φέρνουν στον κόσμο ένα. Το ότι στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό καθώς
οι περισσότερες οικογένειες έχουν ακόμη πάνω από ένα παιδί δεν σημαίνει
ότι δεν παρέχονται κίνητρα για να αρκούνται οι γονείς σε ένα μόνο
παιδί. Αλλά έτσι βαθμιαία θα συμβεί αυτό που προέβλεψε, έστω
υπερβάλλοντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας σχολιάζοντας
προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα τα φορολογικά μέτρα που
πλήττουν τις πολύτεκνες οικογένειες. «Η Ελλάδα έτσι θα μείνει χωρίς
Ελληνες» φέρεται ότι είπε. Αυτή την επικινδυνότητα επισημάναμε στο άρθρο
μας της προηγούμενης Κυριακής, δηλαδή του δημογραφικού μας κατηφόρου,
που ανέδειξε την Ελλάδα τρίτη στον κόσμο από πλευράς γηραιού πληθυσμού,
με τάση να αναδειχθεί στην πρώτη θέση. Ετσι όχι μόνο υποκαθίσταται η
έλλειψη ελληνικού πληθυσμού σε παραγωγικές ηλικίες από τους αθρόα
προσερχόμενους αλλοδαπούς μετανάστες αλλά επιδεινώνεται και η ήδη
τραγική οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων καθώς
περιορίζονται οι εισπράξεις ασφαλίστρων. Καθώς περιορίζεται ο ενεργός
πληθυσμός πολλαπλασιάζονται και οι συνταξιούχοι χωρίς να γεννιούνται νέα
παιδιά. Ηδη τείνει να έχουμε έναν εργαζόμενο προς έναν συνταξιούχο. Ας
σημειωθεί επίσης ότι το επίδομα για ένα παιδί θα σπεύσουν να το
εξασφαλίσουν όλοι σχεδόν οι φοροφυγάδες, Ελληνες και ξένοι, που δηλώνουν
ελάχιστα εισοδήματα.
Μου είναι αδύνατον
επίσης να κατανοήσω σε ποια λογική βασίστηκε η προβλεπόμενη
υπερφορολόγηση των επανεπενδυόμενων κερδών των επιχειρήσεων. Δηλαδή,
τιμωρείται η επιχείρηση που παρακρατεί τα κέρδη της για επενδύσεις με
αύξηση του φόρου. Ετσι αποθαρρύνεται η αναπτυξιακή αξιοποίηση των κερδών
της και ενθαρρύνεται η κατανάλωσή τους για να ικανοποιηθεί ο κ.
Κορκίδης. Αλλά έτσι ούτε ανάπτυξη θα έχουμε, την ανάγκη της οποίας
υποστηρίζουν όλοι, ούτε αύξηση θέσεων εργασίας, παρά το ότι η ανεργία
υπερέβη το 26%, ενώ κατά τη ΓΣΕΕ είναι ακόμη μεγαλύτερη. Αν η κυβέρνηση
πιστεύει ότι η κατά 5% μείωση της φορολογίας στα διανεμόμενα κέρδη θα
εντυπωσιάσει τους ξένους επενδυτές, που θα σπεύσουν να δημιουργήσουν
παραγωγικές επιχειρήσεις για να εξάγουν τα κέρδη τους, νομίζουμε ότι
πλανάται. Διότι είναι τόσα τα αντικίνητρα που ισχύουν στην Ελλάδα για
τις ξένες επενδύσεις, τόσο αρνητική η ατμόσφαιρα για την
επιχειρηματικότητα και τόσο έντονη η απουσία κάποιων σταθερών δεδομένων
στα οποία μπορεί να βασιστεί ο επενδυτής (σχεδόν κάθε δύο-τρεις μήνες
έχουμε κι έναν νέο φορολογικό νόμο) ώστε να αποθαρρύνονται οι υποψήφιοι
επενδυτές. Και αυτό παρά τις προσπάθειες για περιορισμό της
γραφειοκρατίας και την παροχή κινήτρων από τον προσπαθούντα υπουργό
Ανάπτυξης. Και χωρίς να μπορούν να αγνοηθούν η κινεζική αναπτυξιακή
συνεισφορά από την Cosco στο λιμάνι του Πειραιά και οι επενδυτικές
προθέσεις των κολοσσών Hewlett-Packard και Unilever αλλά και της Philips
Morris (Παπαστράτος) που μπορεί να σημαίνουν αλλαγή κλίματος προς το
θετικότερο. Ετσι πάντως θα δούμε φως στην άκρη του ζοφερού τούνελ στο
οποίο έχει εγκλωβιστεί η Ελλάδα από τους απερίσκεπτους πολιτικούς της
και την άφρονα καταναλωτική κοινωνία που δημιούργησαν. Εκτός αν
φροντίσει ο κ. Τσίπρας να χάσουν οι επενδυτές τα λεφτά τους, όπως έχει
δηλώσει. Και υπενθυμίζω ότι αναμένεται και νέο φορολογικό.
|
