Λιγνάδης: Έκανε οντισιόν με 100 αγόρια από 10 έως 14 ετών - Η παράσταση με τα σεξουαλικά υπονοούμενα.
Έψαχνε τον ανήλικο που θα υποδυόταν τον «Μπίλι Έλιοτ» - Τα σεξουαλικά υπονοούμενα και οι βωμολοχίες που έκαναν τους γονείς να παίρνουν τα παιδιά τους και να φεύγουν στη μέση της παράστασης Οντισιόν σε μεγάλο θέατρο της Αθήνας είχε οργανώσει ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος συνελήφθη το Σάββατο και κρατείται στη ΓΑΔΑ με την κατηγορία του «βιασμού κατά συρροήν». Ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, έψαχνε στα μάτια 100 ανήλικων αγοριών ηλικίας 10 έως 14 ετών, τον πρωταγωνιστή που θα υποδυόταν τον «Μπίλι Έλιοτ» στο ομώνυμο μιούζικαλ.
Όμως, το θέαμα που παρουσίασε ήταν τόσο σοκαριστικό που αρκετοί θεατές αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν μαζί με τα παιδιά τους στη μέση της παράστασης μην αντέχοντας τις βωμολοχίες και τα σεξουαλικά υπονοούμενα από τους ανήλικους πρωταγωνιστές.
Όταν το μιούζικαλ ανέβηκε, το κοινό που το παρακολούθησε σοκαρίστηκε. Κάποιοι θεατές μάλιστα αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν στα μέσα της παράστασης μην μπορώντας να αντέξουν το θέαμα. «Απλά απαράδεκτο έργο για μικρά παιδιά. Και όμως διαφημίζεται σαν το απόλυτο μιούζικαλ για τα παιδιά. Υπήρχαν πολλές βωμολοχίες και χυδαιότητες» αναφέρεται σε μια από τις δεκάδες κριτικές που φιλοξενούνται στην σελίδα του Αθηνοράματος για την εν λόγω παράσταση.Ένας άλλος θεατής γράφει: «Το θέμα της καταπίεσης της ατομικότητας από γονείς που θέλουν να φτιάξουν παιδιά καρμπόν του εαυτού τους είναι πολύ ενδιαφέρον και σοβαρό. Όταν όμως φτιάχνεις μια παράσταση με παιδιά που απευθύνεται σε μικρά παιδιά, δεν μπορείς να βάζεις τον μικρό ηθοποιό να βρίζει χυδαία τον πατέρα του, ούτε και να χαμουρεύεσαι σεναριακά με την παιδική απουσία ώριμης σεξουαλικής ταυτότητας. Η ταινία, παρά την αποστασιοποίηση που εκ φύσεως παρέχει το σινεμά, έθιξε αυτά τα θέματα με πολύ πιο σωστό τρόπο. Ο σκηνοθέτης ήταν τραγικά προπαγανδιστικός και χυδαία προκλητικός απέναντι στα παιδιά και τους γονείς τους».
Και παρακάτω, ένας άλλος θεατής σχολιάζει: «Τι να πω. Ενθουσιάστηκα με τα σκηνικά μόλις ξεκίνησε η παράσταση, ενθουσιάστηκα με τις σωστές φωνές των ηθοποιών στο τραγούδι, με το πάθος τους και την ένταση και μετά....κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Μα είναι δυνατόν; Ήμασταν με μικρά παιδιά και έβλεπαν το κοριτσάκι να ρωτάει τον BILLIE ELLIOT αν θέλει να του δείξει το....πιπί της για να την συμπαθήσει; Να προβάλλουν το gay ως το απόλυτα φυσιολογικό για τους άντρες ντύνοντας μικρά αγόρια με γυναικεία ρούχα; Να φεύγουν οι βρισιές του χειρίστου είδους από πατέρα προς τον γιο, από τον γιό προς τον πατέρα, απο τον πατέρα προς την δασκάλα του χορού; Ειλικρινά, ήθελα να σηκωθώ να φύγω. Πήγαμε εκεί ευελπιστώντας να δούμε ένα μιούζικαλ με ποιοτικό χορό και τις χορευτικές προσδοκίες ενός παιδιού να γίνονται πραγματικότητα. Αυτό που τελικά είδαμε ήταν ένας ύμνος προς την σεξουαλική διαφορετικότητα και ο ύμνος αυτός απευθυνόταν στα μικρά παιδιά».
Και οι κακές κριτικές δεν έχουν τέλος, καθώς οι γονείς που πήγαν να παρακολουθήσουν το μιούζικαλ μαζί με τα παιδιά τους, δεν έκρυψαν τον αποτροπιασμό τους από το θέαμα που αντίκρυσαν.
Συγκεκριμένα: «Τα βαθύτερα νοήματα του έργου ήταν: α)Κοριτσάκια, δείξτε τα γεννητικά σας όργανα σε όποιον προσπαθείτε να πλησιάσετε. Μην ακούτε τους γονείς σας που σας λένε τα αντίθετα για την αυτοπροστασία σας και τον έλεγχο του σώματός σας. β) Αγοράκια, ζήτω η διαφορετικότητα. (Λυπάμαι που είμαι τόσο οπισθοδρομικός τύπος και δεν τα κατάλαβα όπως οι προοδευτικοί συντελεστές του έργου)», γράφει ένας και άλλος συμπληρώνει: «Είναι δυνατόν τέτοιο κείμενο να βγαίνει από το στόμα των παιδιών; Έχουν αναλογιστεί οι γονείς και η παραγωγή σε τι έχουν εκθέσει τα παιδιά τους; Ας διαβάσουν λίγο τον ποινικό κώδικα!».
Και οι κακές κριτικές δεν έχουν τέλος, καθώς οι γονείς που πήγαν να παρακολουθήσουν το μιούζικαλ μαζί με τα παιδιά τους, δεν έκρυψαν τον αποτροπιασμό τους από το θέαμα που αντίκρυσαν.
Συγκεκριμένα: «Τα βαθύτερα νοήματα του έργου ήταν: α)Κοριτσάκια, δείξτε τα γεννητικά σας όργανα σε όποιον προσπαθείτε να πλησιάσετε. Μην ακούτε τους γονείς σας που σας λένε τα αντίθετα για την αυτοπροστασία σας και τον έλεγχο του σώματός σας. β) Αγοράκια, ζήτω η διαφορετικότητα. (Λυπάμαι που είμαι τόσο οπισθοδρομικός τύπος και δεν τα κατάλαβα όπως οι προοδευτικοί συντελεστές του έργου)», γράφει ένας και άλλος συμπληρώνει: «Είναι δυνατόν τέτοιο κείμενο να βγαίνει από το στόμα των παιδιών; Έχουν αναλογιστεί οι γονείς και η παραγωγή σε τι έχουν εκθέσει τα παιδιά τους; Ας διαβάσουν λίγο τον ποινικό κώδικα!».
ΣΧΟΛΙΟ: Ακόμη και σε σχολικά βιβλία εισέβαλαν οι πρακτικές αυτές ΚΑΙ Η ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑΣ/ - να είναι καλά ο Δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός που τα ανέδειξε βλ. Η μαστροπεία σε σχολικά βιβλία (ambelosalithini.gr):
..."«Νεοελληνική Γλώσσα», Α’ Γυμνασίου (σελ. 16). Δηλαδή απευθύνεται σε παιδιά 12-13 ετών, που μόλις εγκατέλειψαν το δημοτικό σχολείο. Τίτλος του «Οσάκις» . Επαναλαμβάνω αποσκοπεί στην γλωσσική και πνευματική καλλιέργεια μαθητών Α’ Γυμνασίου:
«Ο καθηγητής της φιλολογίας έριχνε κάθε μέρα το μπαλάκι. Όλη η τάξη το έπιανε σαν ένα γαργαλιστικό μήνυμα. Το πετούσε ο ένας στον άλλον. Χαράς ευαγγέλια.
«Οσάκις…» άρχισε τη φράση του ο φιλόλογος.
«Ναι. Ναι. Ο Σάκης! Ο Σάκης!» φώναζαν όλες μαζί οι μαθήτριες γελώντας. Κι ο καθηγητής τρελαινόταν. «Οσάκις…» επαναλάμβανε τονίζοντας τη λέξη σαν να έλεγε «σκάστε».«Ο Σάκης! Ο Σάκης!» ακουγόταν πάλι από κάτω και το γέλιο έδινε κι έπαιρνε. Ο καθηγητής δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποιες από τις μαθήτριες ήταν οι δράστες. Η λέξη – μπαλάκι κυλούσε ακαριαία σε κλάσμα δευτερολέπτου μέσα από τα χείλια τους που ήταν κρυμμένα στο κάτω μέρος του σκυμμένου τους κεφαλιού. Νόμιζε πως απλώς επαναλάμβαναν τη λέξη. Πως τις ερέθιζε αυτή η λέξη. Δεν ήταν όμως έτσι. Άλλο πράγμα το «Οσάκις» κι άλλος άνθρωπος «Ο Σάκης».
Ο Σάκης ήταν ηλεκτρολόγος με μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 με 25 ετών. Τα είχε φτιάξει με την Αλέκα. Μια από τις μαθήτριες της τάξης. Ψηλή κι αδύνατη, με κοντά ξανθά μαλλιά και μεγάλα καστανά μάτια, μακρύ λαιμό και μακριά χέρια και πόδια, κάπως ξερακιανή, αλλά ζόρικη. Στα 15-16, όπως όλες τους. Η πρώτη που έβγαινε ραντεβού μήνες τώρα. Ο Σάκης την περίμενε το μεσημέρι στην άλλη γωνία κι οι άλλες μαθήτριες έτρεχαν από πίσω της να τον δούνε. Τα σχόλια έδιναν κι έπαιρναν. Ήταν ο πρώτος έρωτας της τάξης.
Ο καθηγητής φώναξε την πρώτη μαθήτρια, τη Μαρία, στο γραφείο του και τη ρώτησε. «Τι συμβαίνει με το «Οσάκις»; Γιατί αυτή η αντίδραση;»
«Δεν ξέρω, κύριε. Στο δικό μου θρανίο δεν ξέρουμε τίποτα. Το πήραν έτσι φαίνεται και το διασκεδάζουν» του απάντησε. Ρώτησε κι άλλες μαθήτριες. Μερικές δεν κρατήθηκαν και γελούσαν. Ο καθηγητής προσπάθησε να βγάλει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «Οσάκις». Αυτή όμως αντιστεκόταν. Του έβγαινε αυθόρμητα, έστω και με κάποια καθυστέρηση. Τότε, όμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σαν να την είχε στερηθεί η τάξη και ξεσπούσε «Ο Σάκης! Ο Σάκης!», φώναζαν ακόμα πιο δυνατά και γελούσαν με την καρδιά τους. Γιατί ήταν υπόθεση καρδιάς και όχι γραμματικής».
«Οσάκις…» άρχισε τη φράση του ο φιλόλογος.
«Ναι. Ναι. Ο Σάκης! Ο Σάκης!» φώναζαν όλες μαζί οι μαθήτριες γελώντας. Κι ο καθηγητής τρελαινόταν. «Οσάκις…» επαναλάμβανε τονίζοντας τη λέξη σαν να έλεγε «σκάστε».«Ο Σάκης! Ο Σάκης!» ακουγόταν πάλι από κάτω και το γέλιο έδινε κι έπαιρνε. Ο καθηγητής δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποιες από τις μαθήτριες ήταν οι δράστες. Η λέξη – μπαλάκι κυλούσε ακαριαία σε κλάσμα δευτερολέπτου μέσα από τα χείλια τους που ήταν κρυμμένα στο κάτω μέρος του σκυμμένου τους κεφαλιού. Νόμιζε πως απλώς επαναλάμβαναν τη λέξη. Πως τις ερέθιζε αυτή η λέξη. Δεν ήταν όμως έτσι. Άλλο πράγμα το «Οσάκις» κι άλλος άνθρωπος «Ο Σάκης».
Ο Σάκης ήταν ηλεκτρολόγος με μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 με 25 ετών. Τα είχε φτιάξει με την Αλέκα. Μια από τις μαθήτριες της τάξης. Ψηλή κι αδύνατη, με κοντά ξανθά μαλλιά και μεγάλα καστανά μάτια, μακρύ λαιμό και μακριά χέρια και πόδια, κάπως ξερακιανή, αλλά ζόρικη. Στα 15-16, όπως όλες τους. Η πρώτη που έβγαινε ραντεβού μήνες τώρα. Ο Σάκης την περίμενε το μεσημέρι στην άλλη γωνία κι οι άλλες μαθήτριες έτρεχαν από πίσω της να τον δούνε. Τα σχόλια έδιναν κι έπαιρναν. Ήταν ο πρώτος έρωτας της τάξης.
Ο καθηγητής φώναξε την πρώτη μαθήτρια, τη Μαρία, στο γραφείο του και τη ρώτησε. «Τι συμβαίνει με το «Οσάκις»; Γιατί αυτή η αντίδραση;»
«Δεν ξέρω, κύριε. Στο δικό μου θρανίο δεν ξέρουμε τίποτα. Το πήραν έτσι φαίνεται και το διασκεδάζουν» του απάντησε. Ρώτησε κι άλλες μαθήτριες. Μερικές δεν κρατήθηκαν και γελούσαν. Ο καθηγητής προσπάθησε να βγάλει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «Οσάκις». Αυτή όμως αντιστεκόταν. Του έβγαινε αυθόρμητα, έστω και με κάποια καθυστέρηση. Τότε, όμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σαν να την είχε στερηθεί η τάξη και ξεσπούσε «Ο Σάκης! Ο Σάκης!», φώναζαν ακόμα πιο δυνατά και γελούσαν με την καρδιά τους. Γιατί ήταν υπόθεση καρδιάς και όχι γραμματικής».
